ADIYAMANLI KEMANCI

“Hacý Çiçek’e saygýlarýmla”

Kemanýn sesiyle kavurdun beni,
Aðustos ayýnda doruk karýyým…
Doðduðum topraða savurdun beni,
Dertlerin limaný çile garýyým…

Zurnacý ateþe körüðü tutmuþ,
Gurbetin midesi hasreti yutmuþ,
Yüreðim düþlerim ezilen dutmuþ,
Ocakta meþenin közü harýyým…

Kâhtalý Mýçe’nin sesinde sesim,
Yaban ellerinde dertli bikesim,
Nalân tellerinde titrer nefesim,
Direncin arýyým umut farýyým…

Sabrýn sokusunda içtim þerbeti,
Sürgün gülleriyle tattým gurbeti,
Toprakta bu ömrün biter nöbeti,
Mazlumun dostuyum emek yarýyým…

Cantekin der; arttý gönlün efkârý,
Hüzünlü þiirdir kemanýn kârý,
Öp benim yerime bizim diyarý,
Özlemin sesiyim ahu zarýyým…

Sosyal Medyada Paylaşın: