Dünyanýn neresine gitsem çiçek soluyor Sevgilinin elinde, aþklar bitmesin diye. Binlerce gül kessek yine vade doluyor Bütün çabalar ayný yârler gitmesin diye.
Yýkýlmasýn yuvalar, uçmasýn kuþ kafesten, Kalsýn diye ilk günkü gibi yoðun hevesten. Paylaþmaksa aynýdýr aldýðýmýzda nefes, Aramýzda karanlýk duvar yitmesin diye.
Birgün sisler daðýlýyor baskýn güçler doðuyor Ben duygularý hâkim aþk kendini boðuyor. Aþklarda yaþlandýkça iliþkiler soðuyor, Hak sevgi baðlar yanlýþ yola itmesin diye.
Mecnun’lar Leyla’sýna kavuþsa ne olurdu? Daha fazlasý çöller aðýtla kum dolardý! Hakký yaþatýrdý kalp, kul ölmeden ölürdü, Sevgiyi yaþatalým günah çitmesin diye…
Saffet Kuramaz, 13.03.2023, Ankara Sosyal Medyada Paylaşın:
saf şiir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.