*** KARANLİKTA SANMA YUREGİNİ ***

**************************
Vurdular güvercini
Yaralý bir yürekle
Mahkum ettiler paslý prangalara
Siyah bir yangindi gözlerin
Býraktýðým o karlý düþte seni
Hüzün yaðýyordu geceme
***
Güvercin göðsünde
Sakladýn tüm gücünle
Acýyý,ayrýlýðý,masumlugu
Oysa sen,sýnýrsýz duygularla
Bir keder duvarýnýn arkasýnda
Gizleniyordun... Giz yagmurlarinda
***
Ve ben her Aralýk bitimlerinde
Tüm acýlara, bir de kendime
Yenilmisligim gelir aklýma
Maziyi hatýrlarým , çocukluðunu
Penceremizde açan gullerimizi
Dönmek isterim ,silmek isterim
Acý yýllarý
***
Ýcimde bir telaþ baþlýyordu
Bitti mi kabuslar diyordum
Rüyalarýma geliyordun
O kadar çoktu ki gözyaþlarým
Uyaniyordum
Siril siklam yagmurlarla
Hani yaðmur sonrasý güneþ doðar
Bürünür ya gökyüzü yedi renge
Artýk yakýndýr diyorum
Yakýndýr vuslatýn
***
Karanlýkta sanma yüreðini
Her karanlýðýn çýkar sonu aydýnlýða
Tutuklu sanma ellerini
Yüreðin,yüreðimiz özgürlüðe yazýlý
’Allah ; bir kosengiyi yakmaz sonuna kadar’
Derdi ninem
***

Günay Koçak

13.3.2023

Umut salonundan mektuplarim






Sosyal Medyada Paylaşın: