aklýmdaki þehir, diyordun ya yýkýldý geçenlerde geçmiþ çok geçmiþti bir daha geçmiþti on daha yüz daha bin daha örseleyerek sokaklarý...
aklýmdaki bahar, diyordun ya gelmedi daðlarýna kuytularda mora çalmýþ pýhtýlaþmýþ kan açtý bir daha on daha yüz daha bin daha sürgün verdi yokluk avuçlarýmýzda..
aklýmdaki çocuk, diyordun ya o çocuk kayýp son kez hangi el dokundu bakýþlarýna hangi gülümseme sildi göz yaþýný bilinmiyor... bilmiyor kimse hangi beton blok örttü yüzünü...
aklýmdaki kadýn, diyordun ya bir kara çadýr kadar soðuk yüreði yüreðinin tavaný göçmüþ gecelerde duygularýný vurmuþ ayaza çalmýþ gece o kadýn o kadýn mý hala kadýn mý düþlerinde...
yer yarýlsaydý da yerin dibine girseydim, diyordun ya yer yarýldý kimse görmedi yer yarýldý kimse duymadý yer yarýldý kimse girmedi... yer utanmýþ olmalý yediklerinden...
aklýmdaki çiçekler, diyordun ya þimdi bütün çiçekler mor bütün ölüler þubat takvimlerde...
13/03/2023 ödemiþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
n.kaygısız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.