Nefessiz kaldım

Kestin ince yerden þah damar’ýmý
Kanattý’n belalý yaralarýmý
Hem beni boðdu’n hem duygularýmý
Sen gittin ya böyle nefessiz kaldým


Aðlayacak tenha yerler aradým
Acým’ýn üstüne hasret doðradým
Leylasýz divane Kays’a uðradým
Sen gittin ya böyle çaresiz kaldým


Kaldým sokaklar da elim buz gibi
Yazýn ortasýnda içim güz gibi
Yarama resmini koydum tuz gibi
Sen gittin ya böyle kimsesiz kaldým


Senin gibi ümit veren olmadý
Mutluluk aðýný ören olmadý
Yüzümü gülerken gören olmadý
Sen gittin ya böyle ben hissiz kaldým


Gülmedi yüzüme kimsenin yüzü
Ýþitmedim tek bir mutluluk sözü
Kifayetsiz kaldý herþeyin özü
Sen gittin ya böyle tarifsiz kaldým


Esme’di ne seher ne bahar yeli
Baþýmda hep poyraz hep Hazan yeli
Deðmedi elime kimsenin eli
Sen gittin ya böyle kadersiz kaldým



Sosyal Medyada Paylaşın: