Bir felaket geldi baþa; Toprak aldý; Onlarcasýný; Yüzlercesini; Binlercesini. Yürekler yandý; Ateþ düþtü hepimize. Bir yanda evsiz kalanlar; Bir yanda yakýnlarýný kaybedenler. Bir olduk; Her zaman yaptýðýmýz gibi; Acýlar acýmýz; Sevinçleri sevinçlerimiz oldu. Hep bir umut; Sað çýkarma umudu. Asla yitirmedik umutlarý. Boðazýn düðümlenir; Kelimeler çýkmaz. Üþüdük hepimiz; Boðazýmýzdan geçmedi yiyecekler. Utanmak var ya; Bahsettiðim tam olarak bu. Uyumaya; Evimizde oturmaya; Sýcacýk yerde durmaya; Kardeþlerimiz o halde iken hep utandýk yaptýklarýmýzdan. Þimdi; Yaralarý beraber sarma; Umut olma zamaný. Ellerinden tutup; Ayaða kaldýrma zamaný. Yanlarýnda olduðumuzu; Hissettirme zamaný. Kalplerin bir olma zamaný.
AYKUT UYSAL
Sosyal Medyada Paylaşın:
redangel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.