AŞK?....

Çocuk gibi peþinden aðladýðým günlerin bir diðer adý:
Bir alýþkanlýk...
Bir tutku...
Bir özlem...
Bir sevgi...
Ya da!
Kocaman bir Aþk...
Küçükken çikolata için aðladýðým bir aliþkanlýk gibi...
Yine!
Küçükken, büyük bir tutku ile maça gitmeyi beklemek gibi...
Özlemle!
Akþam, babamýn iþten gelmesini beklemek gibi..
Aþk!...
Büyümek için gün saydýðým bir duygu.
Aþk!
Senin ismini sayýklamak.
"Seni seviyorum biliyor musun?" Diye...
Daða, taþa haykýrmak.
Bahçe duvarlarýna...
Aðaç gövdelerine...
Kalp çizmek...
Ya da...
Çaký ile aðaç gövdelerini oymak isminin baþ harfini...
Aðaçlara, duvarlara, daðlara, taþlara...
Anlayacaðýn her yere yazmak geliyor içimden...
"Seni seviyorum iþte"....
"Her gün daha çok iliklerime kadar seviyorum seni"...
Yokluðunu, ölüme eþ deðer sayacak kadar...
"Seviyorum iþte seni."

Aklýma geliyorsun hep, kýzýyorum sana...
Aklýma kadar gelmiþken kalbime uðramayýþýna..
Sonra, kýzgýnlýðým geçiyor...
Ve belki bir iþi vardýr diyerek....
Haklý buluyorum seni.
Özgür býrakýyorum kendimce....
Seni ve duygularýmý...
Dinçer Dayý
.
Sosyal Medyada Paylaşın: