GECEYE İNDİ BALYOZ

GECEYE ÝNDÝ BALYOZ


Altý þubat sabahý;saat dört,on yedide.
Sarsýntýyla beraber;þehirler yok geride.

Öyle bir sarsýntý ki;dayanmadý kolonlar.
Sevinmedi hiç biri;enkazdan sað kalanlar.

Kimi aileden bir kaç;kimisinde hiç biri.
Kimi canlý mezarda;kiminin kayýp yeri.

Tüm beden taþ altýnda;bir tek el’e tutunduk.
Kimi altýn derdinde;yutkundukça yutkunduk.

Bir annenin doðumu;enkazda gerçekleþti.
Yavru doðmadan öksüz;annesi melekleþti.

Haykýrýþlar sindi hep;þehrin her köþesine.
Bir duyan yokmu diye;yetiþmedik sesine.

Öncesi bembeyaz kar;sonrasý hep duman,toz.
Mahþer alaný sanki;geceye indi balyoz.

Cenazeler dizildi;alýn bulun içinden.
Her yüze baktýðýnda;bir can koptu içinden.

Mirasçýlar arandý;telefon rehberinden.
Hepsi yerin altýnda;cevap yok hiç birinden.

Çocuklarýný bekler;elinde abur cubur.
Duracaksan sen dünya;hemen þuracýkta dur.

Ýnsanlýk denen þu þey; gördük yokmuþ herkeste.
Kimi hayvandan beter;kimi melekten üstte.

Kimi buldu fýrsatý;üç’ken verdi yediye.
Kimi neyi var verdi;üþümesinler diye.

Nitekim farkýndayýz;bu bize imtihandýr.
Yarýna garantin yok;hayat þimdiki an’dýr.

Mustafa YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın: