ÖLÜMSÜZ AŞK

ÖLÜMSÜZ AÞK

Bir gül, bir güle
"Bir gül" demiþ
"Zira güle gülmek yaraþýr"
Gül gülmüþ,
Güle güle ölmüþ.

Gümüþ kanatlý bir bülbül:
Geçiyorken aðzýnda sümbül,
Ölmüþ gülü görmüþ.
Öpünce yanaðýndan gülü,
Gül dirilmiþ.

Lâkin;
Gül dalýnda bir hoyrat diken:
"Nasýl öpersin o gül benim iken?
" Koklatmamýþ bir daha gülü bülbüle
Hasret býrakmýþ bülbülü güle.
Ýþte o an baþlamýþ ölümsüz aþk
Ýþte o gün bu gün, hatta yarýn;
Nesilden nesile aþkýn adý:
"Al yanaklý gül;
Bal dudaklý bülbül" olmuþ.

Aþkýn adresi gönül;sokaðý çýkmaz,
Gönül acýdan býkmaz.
Acýnýn ilâcý acý
Aþkta acý; gönül baþ tacý.

Gül bedeni ince dal,
Yapraðý yeþil; yanaðý al
Büküldü bülbülün beli; kýrýldý kanadý.
Yüreði yandý gülün; içi kanadý…..
Ondandýr gül yapraðý kan kýrmýzý
Bülbülün baðrý yanýk, gönlünde sýzý.

Biçare bülbül ulaþamayýnca amacýna
Uçup gitti karþý daðýn yamacýna.
Kavuþamadý ama gülüne;
Yönü hep gülden yana;
Ýçi yana yana

Bakmýþ uzaklardan gülüne,
Demiþ:
"Gülüm, gülüm, üzülme sen gülüm,
Bizi ayýramadý, ayýramayacak ölüm.
Gülüm, ah gülüm...

Kemal Karapýçak - ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın: