Kandırdın Beni

Ey dünya aldandým sana ben böyle
Bir eski çul ile kandýrdýn beni
Bir de aþk ateþi koydun gönlüme
Bir güzel kul ile kandýrdýn beni

Bitmez hiçbir derdim, envai türden
Düzenin çok bozuk iþlemez kirden
Bir ceketim var ki yýrtýk kýrk yerden
Bir ince tül ile kandýrdýn beni

Kimine yarensin döndürdün köþe
Kimi düþman ettin kardeþ kardeþe
Kimi muhtaç iken bir kaþýk aþa
Bir parmak bal ile kandýrdýn beni

Gâhi aç dolaþtým gâh buldum yedim
El açtým Mevla’ya çok þükür dedim
Muradým yok sana, gitmek istedim
Bir tatlý dil ile kandýrdýn beni

Vedat Yýlmaz
Elazýð / 10. 04. 2016

Sosyal Medyada Paylaşın: