DÝYELÝM KÝ
Diyelim ki
sen gittin
ben kaldým
sen yaþadýn
ben öldüm
diyelim ki
aþktan söz etmedik biz
eridi buz daðlarý
yok oldu kutuplar
kurudu öpüþmeye hasret dudaklarýmýz
göçmen kuþlar uðramadý coðrafyamýza
diyelim ki
bir yangýn yeri yüreklerimiz
alev alev
önce kor olduk
sonra külümüz savruldu Dicleye
diyelim ki
ikimiz de oturup seyrettik yok oluþumuzu
ne ben iyi geceler diyerek sarýldým sana
ne de sen öperek uyandýrdýn beni
ve derken
ve sonra geçerken bir sokaktan
omuzunda aþkýn aðýr vebaliyle sendeledin
sen baþýný öne eðdin
ben de görmezden geldim
diyelim ki
kurdun sofraný aþka nadan birinin yüreðine
sarmýþken ihanet hücrelerini
mutlu mu olacaksýn
vefadan yoksunluðunla
doðurduðun ihanet
yaþattýðýn bunca kalp aðrýsýný dindirir mi sence
mutlu olur musun
dinlerken radyoda
"bir tatlý huzur almaya geldik" þarkýsýný
yazýk
çok yazýk
belki de tarih yazarýz dedikçe âþkta
ayrýlýk düþtü seyir defterimize
bilirsin
"söylemistim" demeyi hiç sevmem
ama söylemiþtim
ölüm saçan keskin çýkýþlarýný
unutamadýðýn sözde aþkýný
giderek uzaklaþtýðýný
diyelim ki
o gün geldi artýk
hergün biraz daha
daha biraz
yavaþ yavaþ çekilirken geri
aþka yakýlan meþaleden
ne duman kaldý ne de kül
sen acý içinde kývranýrken
ben kalmýþtým nefesiniz
bir söz vardýr bilirsin
"yaktýðýn can kadar yanacaksýn" diye
hayýr hayýr
beddua etmiyorum sana
madem ki yaþatmadýn aþký yüreðime
baþka bir aþk düþürme yüreðine
Efkan ÖTGÜN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.