Kağan’ın aşkı.

Yiðit Kaðan düþünde,
Bir güzel görmüþ.
Uyanmýþ ter içinde,
Kendi hâline gülmüþ.

Yataðýndan kalkmýþ,
Ulu kamý çaðýrtmþ.
Rüyasýný anlatýnca,
Kam gözünü kýsmýþ.

Kaðan’a bakmýþ,
Nedenini anlamýþ.
Dedi “Aþký buldun,
Zira kâlbin yanmýþ.”

Kam çadýrdan çýkmýþ,
Kaðan yalnýz kalmýþ.
Ok ile yayýný alýp,
Hýþýmla ava çýkmýþ.

Yolda kurt durmuþ
Rengi bembeyazmýþ.
Yeþil göle gidince,
Kaðan ardýna bakmýþ.

Tez peþinden gitmiþ,
Varýp yanýna eðilmiþ.
Þefkâtle beyaz kurda
Gölden su içirmiþ.

Kurt birden deðiþmiþ,
Ýnsan sûretindeymiþ,
Kaðanýn gördüðü,
Rüyasýndaki güzelmiþ.

Kaðan uzaklaþmýþ,
Bir dala tutunmuþ.
Kendini toparlayýp,
Kimsin diye sormuþ.

Güzel cevap vermiþ,
Ben aþkýným demiþ.
“Kaðanlýðýn yarýnýyým.”
Diye müjde vermiþ.

Daðý iþaret etmiþ,
Zirveyi göstermiþ,
Kurt sancaðýyla,
Gelmesini istemiþ.

Kaðan kýlýç çekmiþ,
Gözün zirveye dikmiþ.
Yere dizi vurup,
Güzele and içmiþ.

Sonra sis olmuþ
Güzel kaybolmuþ.
Kaðan tasa etmemiþ,
Zira mutluymuþ.

Yaðýz atýna binmiþ,
Obasýna dönmüþ,
Aldý kurt sancaðý ,
Ýþlemeli bir gümüþ.

Buduna seslenmiþ,
Müjdesini vermiþ.
“Düþümdeki güzel,
Kutlu aþkým” demiþ”

Kaðan daða gitmiþ,
Andý yerine getirmiþ.
Güzel gök rengi,
Elbisesiyle beklemiþ.

Kaðan Tanrý önünde,
Güzel ile evlenmiþ.
Bu aþký sâyesinde,
Obasý devletleþmiþ.

Fakat bu hikâye,
Burda bitmemiþ.

Erkut Dinç.

03/04-03-2023
Sosyal Medyada Paylaşın: