sürekli ziyaretine gittiðim bir kuþum vardý ilham almak için. o, hüzünlü cývýltýlarýyla derinleþtirirken gökyüzünü, ben de onun bu fevkalade ezgilerini kaðýda dökerek yeniden ve yeniden anlamlandýrýrdým.
gizemli bir güç vardý sesinde. her ne kadar ayný görünse de bu sesler, her defasýnda farklý duygular suretinde çiçeklenirdi ruhumda. kýlým kýpýrdamadan saatlerce dinleyebilirdim bu sesleri.
yine ziyaretine gittiðim bir gün, farklý bir þeyle karþýlaþtým. cývýltýlarý, her zamankinden daha hüzünlüydü ve bu sefer, ruhumun içinde birbirine karýþmýþ duygularla beraber tam anlamýyla eridiðini hissettim.
gökyüzü derinleþmiyor, içine çöküyordu. gündüz vakti geceyi yaþýyordu dünya. kainatý oluþturan çarklar, tek tek kýrýlýyordu.
..
bütün duyu verilerim ayný sonuca itti zihnimi: kýyamet.
..
bu ses sessizlikti öyle ki bu sesi çýkarmak için kuþumun
ölmesi gerekti.
Kara
resim: Funda Tarakçýoðlu
Sosyal Medyada Paylaşın:
asyali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.