Bu şehirden gidiyorum
Ansýzýn gidiyorum bu þehirden
sevdamý içime gömerek gidiyorum
Bilmeden çok uzaklara kimsesizler þehri Yalnýzlýklar Ülkesine gitmek istiyorum
Gecenin alacakaranlýðýnda yol almak arkama bakmadan gitmek istiyorum
Bu þehrin Arnavut kaldýrýmlarý bana gitme diyordu adeta yalvarýyordu
Ben gitmekte hala ýsrar ediyordum kimsesizler þehrinin baþkentine
Bu þehrin sokaklarý caddeleri bana bir þey anlatmak istiyordu
Gitme diyordu bu þehir senin anýlarýn hatýralarýnla dolu diyordu
Ýþte o zaman vicdaným acý çekiyor
Bense hala bu þehirden gitmek istiyordum gökyüzünün yýldýzlarý bana göz kýrpýyordu gitme diyordu ne olur gitme
Ben ise kör duygular içinde kalmýþtým
Sanki bir azap görüyordum
O an içimden haykýrmak geliyordu
Bu þehirin yalan sevdalarý artýk beni çok yoruyor diye
Ayaklarým bana artýk git desede
kalbim bu þehirde senin küllenmiþ sevdalarýn kaldý gitme diyordu
O kadar çok karmaþýk duygular içinde kaldým
Ýþte o zaman sevgiyle vicdaným arasýnda kalmýþtým
ne yapacaðýmý inanýn hiç bilmiyordum
hiç bir seçim de yapamamýþtým
Gecenin buz gibi soðuk karanlýðýnda
bir sokak baþýnda zangýr zangýr titreyerek tek baþýma kala kaldým iþte öyle
Ýsmail gökkuþ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.