ÇÖLE UZANAN BENİM ŞEHRİM

Yýkýlmýþ bir viranede baþlar þairliðim
Korkular salar bakýþlarýma karanlýklar
Faylara uzanmýþ elim donar kalýr
Yýkýlmýþ sokak lambalarýda
En son umutlar mahçup mahçup ýþýldar!
***
Bir ayrýlýk þarkýsý mýrýldanýr dudaklarým
Buram buram hasret kokar akþamlar
Beni alýpta götürür maziye
Zindandan da kara karanlýklara

Bir kara saplý býçak gibi sinemde acýlar
Sesini katarým yüreðimden dökülen mýsralara
Hatýrladýkça o sýcacýk akþamlarýmýzý
Erir gözlerimde en arzulu tutkular

Yüklenir yüreðime gurbetin bitmeyen çilesi
Parçalanýr gözlerimde en hassas duygularým
Unutamam seni , unutamam mazimi
Silemem o güzel günleri anýlarýmdan
Çaresiz kalýr artýk uzanamam sýcacýk yataðýma

Koþuyor hatýrýmda kalan zamanlarým
O yýkýlmýþ kentimde toz duman
Unuttuðum neler var saklý duran mazimde
Unutturamaz bana o þehrimi
Ýçimi kanatan yine mazide kalan eski
Eski þarkýlar aðlatýr beni
Umuda yol açar kalbi dualarým...


Günay Koçak

Ankara



Sosyal Medyada Paylaşın: