YORGUN

Söylenmiyor þimdi, türküler yorgun
Kalemler þiire þarkýya küsmüþ
Uslanmýþ mýsralar, sözcükler durgun
Bu sevda kendinden umudu kesmiþ
Teli koptu artýk, göðsü kýrýk saz
Ýster türkü söyle ister aðýt yak

Her gece uyandým bir baþka düþten
Kayan her yýldýzda diledim seni
Sakladým adýný, günden güneþten
Uykular dertlere salarken beni
Alevler tükendi, vurmuyor alaz
Ýster cehennem ol ister kibrit çak

Ýflah etmez seni, aþkýmýn ahý
Sorulur bu hesap mahþerde olsan
Serilir önüne bir bir günahý
Mizanda bir tek ben bir de sen kalsan
Fayda etmez artýk ne dua niyaz
Elbet kalmaz sende alýnýr bu hak

Kýrýldý aynalar, takvim tükendi
Bir ateþ düþürdü ruhuma ismin
Ýçimdeki þehre sonbahar indi
Güz yapraðý gibi soluyor resmin
Görmedim bu aþkta ne bahar ne yaz
Bir avaz þu ömrüm, sevdana tutsak

FATÝH ÞAHÝN IÞIK
AVAZ

Sosyal Medyada Paylaşın: