RÜYAMDA Kİ RÜYA
RÜYAMDAKÝ RÜYA
Ýplik iplik rüzgâr dokudum,
Mavi atlas zemin üstüne.
Ýðnesi çöpten düðmesi tozdan.
Ýplik oldum inceldim,
Geçtim iðne deliðinden.
Bir bilinmez âleme geldim.
Yedi kat gök çýktým bir gecede
Samanyolu’nda boncuk dizdim,
Bin bilmece çözdüm her hecede.
Güneþin koynunda yattým
Üþüyerek, titreyerek
Oradan göle taþ attým.
Taþ dediðim pamuktandý,
Düþmese de fark etmez
Düþlerim hep soðuktandý!
Üþüyor, hep üþüyordum.
Zaman tüneli içinde
Düþlerimde düþüyordum.
Düþtüm, düþtükçe düþtüm
Zirvede dudak dudaða
Fýrtýnalarla öpüþtüm!
Sonra rastladým bir yýldýza
Gözlerim kamaþtý þavkýndan.
Vuruldum bu gök güzeli kýza.
O, pervane oldu ben kelebek
Raks ettim durdum ýþýðýnda
Yýllarca etrafýnda dönerek
Bir pergeldi o, en yüksekte
Ufkumu parsel parsel arþýnlayan.
Bir ayaðý yerde bir ayaðý gökte.
Ne var ki kader ördü aðýný
Güç yetiremediðim gizli güçler,
Sürdü üstüme buz daðýný.
Ben zaten titriyor, üþüyordum
Yaþýyor muyum bilmiyorum ama,
Galiba yavaþ yavaþ ölüyordum.
Ey âlemleri yaratan Allah’ým
Sende mi acýmaz oldun bana
Neden iþitmezsin feryadým, ahým!..
Hâþâ! görmez misin beynim elimde výcýk výcýk..
Madem görürsün, elbet görürsün
Lâkin neden acýmazsýn azýcýk!..
Ufuklar ufkuma dardý benim
Beynime buzdan damlalar düþtü
Ufkuma yaðan kardý benim.
Elim kolum baðlý, dimaðým don
Çaresizlik kucaðýmda yýðýn yýðýn taþ
Heyhat bu mu yoksa beklenen son.
Bu mudur mutluluðun odaðýnda
Yýllarca beklediðim saadet?
Ya bu çýðlýk ne sevgilinin dudaðýnda?
Çýðlýkla birlikte kaydý yýldýzým
Iþýðýna hasret kaldý gözlerim.
Galiba bu benim alýn yazým.
Bu, öyle bir karanlýktý ki;
Kalpleri karartan karasý vardý.
Ay tutulmuþ, güneþ sönmüþtü sanki.
Boþluk ve karanlýk uçsuz bucaksýz
Ve ben yeniden düþmeye baþladým
Baþsýz, kolsuz, kanatsýz, ayaksýz...
Duygusuz, ruhsuz bir çivi gibi
Süzüle süzüle düþtüm yýllarca
Düþtüðüm bu yer yedi kat yer dibi.
Burasý yedi kat daha karaydý
Gözümle deðil, elimle gördüm
Karanlýkta kapýlar sýra sýraydý.
Gökten yere, yerden yere uçtum
Yedi katlý yer altýnda
Kanatlý bir kara kapý açtým.
Girdim o kanatlý kapýdan içeri
Odanýn tam ortasýnda bir yerde,
Oturmaz mý o yerin dilberi.
Tam önünde bir kiraz aðacý.
Koparýp baktým tadýna
Meyvesi yapraðýndan acý.
Yapraðý yeþildi, gölgesi serin.
Umurunda deðildi dünya
Benimse dertlerim pek yaman, pek derin.
Verin dertlerimi bana verin
Kaþýn göze faydasý yok; anladým,
Altýda bir, üstü de bir yerin.
Neyse... o kýz bana: "gel beri"
Diye seslendi tatlý tatlý "
Gel, sensin benim gönlümün eri."
Dayanamadým çaðýrýnca beni
Koþtum, atýldým kucaðýna
Kuþ tüyünden yumuþaktý bedeni
Dokundum saçlarýna ipekti,
Doðrulup baktým yüzüne
Sanki yeni doðmuþ bebekti.
Isýndým kucaðýnda kan ýlýk
Huzur buldum ocaðýnda
Öyle mutluydum ki artýk!
Gökte ararken yerde buldum.
Daha ne isterim Allah’tan
Ben, gerçek aþka eren kuldum.
O, bebek yüzlü kýz benim,
Kalbimi altýn leðende yýkadý.
Kirim aktý, nur oldu bedenim.
Sonra þeffaf bir ceylana bindik;
Yedi kat yerde yel gibi esip
Yedi adýmda yeryüzüne indik.
Bu bir baþlangýcýn son muydu,
Yoksa sonun baþlangýcý baþlangýcý mý?
Yahut kaderin yeni bir oyunu mu?
Bunu bilmek mümkün deðil inanýn
Sorular cevap buldukça; yeniden
Sorulaþýr cevaplar, beyninde insanýn.
Yemin etsem baþým aðrýmaz
Benimde aklým ermedi
Bu âlemde olmaz, olmaz!
Ben düþümde düþ gördüm galiba
Uykuda uyandým her þeyi unutarak
Yeni hayata günaydýn, merhaba!
Bir tek þey hatýrlýyorum sadece;
Bu sýrrým sizde kalsýn erenler
Kulak verip dinleyin iyice:
Hani gökte bir yýldýz vardý ya
Gözlerim kamaþmýþtý þavkýndan.
Hani birdenbire kaymýþtý ya,
Ýþte o yýldýz, o kýzdý
Nice zaman sonra anladým:
O kýz, iþte o yýldýzdý...
Kemal Karapýçak -ÝZMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
Kemal Karapıçak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.