*** KAÇIŞ VAR MI? ***
Ýþte gidiyorum
Birakýp da evimi yurdumu
Ýstemesem de
Neredeyim þu an
Bilmiyorum
Ýçimde feryatlý uðultular
Kan aðlýyor gözler!
Ankara’ya doðru çýktým yola
Hüzünlü gidiþler
Kedim evde öksüz beni bekleyecek
Bir de kuþlarým bensiz neyler
Ah kader! ne yaptým ben sana?
Elbet geleceðim siyah gülüm
Dertlerime ortak kedim
Hep birlikte çekmedik mi acýlarý
Deprem can alýcý
Yýkýntýlar yüzyýla bedel
Sokaklar ayaz, harabe gönüller
Yaralar! Ah yaralar, ölümler
Yok oluþlar!..
Bekle beni geleceðim sevdiklerim
Sesleriniz gitmez kulaðýmdan
’’Ne olur gitme’’ dersin
Muhabbetlerim aðlar arkamdan
Boynu bükük kaldým
Yollarda...
Ankara’ya varamadým daha
Sabah güneþinde varýp
Selama duracaðým Ankara’ya
Sevgiler sunacaðým ATAMA
Bir hafta ayrýyým sevdiklerimden
Misafir kaldýðým otaðdan
Yuvama geri döneceðim siyah incim
Rengarenk kuþlarým
Sabýrla bekleyin beni özlemlerim...
Gözyaþý sile sile geldim Türk’ün kalbine
Güneþ doðdu ufkuma
Selam ey Ankara
Sana geldi bu bahtý kara
Tut elimi sil gözümün yaþýný
Yýkýlan þehrimden
Selam getirdim sana Ankara’m
Günay Koçak
Not : bu gün büyük deprem bekleniyor demiþlerdi Allah korusun.
Ýzmir in sallandigini duydum..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.