Yürekler, yandý yandý kül oldu Savruldu gönülden gönüle Akan gözyaþlarý sel oldu Aktý yürekten yüreðe Sönmedi yüreklerde yanan ateþ Yer utandý Gök utandý Kara toprak utandý Utanmadý sebep olan münafýklar Cehalet kol gezdi deprem yerinde Baþa gelen felaket karlýsýnda Tüten ocaklar tütmez oldu Gülen çocuklar gülmez oldu Yürekler sus pus oldu Diller lal oldu da Bana mýsýn demedi Allah’tan korkmazlar Yürekler ateþten gömlek Gökten yaðmazsa utanma, ar duygusu Ne su fayda eder ne yaðmur Gökyüzünden yeryüzüne Biraz onur Biraz þeref Biraz gurur... Yaðdýr Mevlam yaðdýr Yaðdýr ki Yürekler biraz olsun soðsun Soðsun ki Gönüller sevinip Ruhlar huzur bulsun..!
19.02.2023 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Pınar CETIN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.