LAPA LAPA SEVGİ, LAPA LAPA ÖZLEM.

Eskiden kar yaðardý. Ýnsanlarýn üzerine
Lapa lapa...
Kardan adam olurduk...
Bembeyaz...
Kardan adam sendin..
Kardan adam bendim..
Kardan adam bizdik...
Kardan adam hepimizdik....
Eskiden,
Kar yaðardý..
Lapa lapa....
Bembeyaz...
Henüz teknoloji ile tanýþmamýþtýk.

Çoðumuzun evi gecekondu idi.
Anne, baba nine, dede
kardeþler, çoluk, çocuk...
Hep bir yerde...
Ve hep birlikteydik...
Hiç bir þeyimiz yoktu..
Ne cep telefonumuz,
Ne televizyonumuz.
Nede bilgisayarýmýz.
Hatta çoðumuzun elektriði bile yoktu.
Mum ýþýðýnda salonun ortasýnda yanan sobanýn etrafýnda oturur.
Üzerinde kaynayan çayý içer,
büyük bir keyif ile sohbet ederdik.
Birlikte, ayrýlmamýþtýk..
Henüz bölünmemiþtik...
Kar yaðardý akþamlarý.
Lapa lapa..
Soðuk ve fýrtýnalý olurdu.
Hava kararýnca
Hep birlikte hep beraber,
Evlerimize doluþurduk.
Bir sofranýn etrafýnda oturur, mutlu mutlu,
Bir kaptan, ayný yemeði yerdik.
Bir birimize neþeyle
Masallar, hikayeler anlatýrdýk.
Eðer varsa radyo ...
Ajanslarý, türküleri dinlerdik.
Sonra yün döþeklere, doluþur.
Huzur ile yatardýk.

Eskiden kar yaðardý lapa lapa...
Evlerin üstüne.
Bem beyaz yaðardý.
Bacaklarda dumanlar tüterdi.
ince ince...
Komþular....
Hep beraber...
Hep birlikte...
Ayný mahalledeydik..
Zengini, Fakiri, Esnafý,
Yoksulu bir arada..
Birliktik...
Omuz omuza sýmsýcak yaþardýk.
Ve hep Kar yaðardý bembeyaz..
Lapa lapa..
Henüz bölünmemiþtik..
Henüz ayrýlmamýþtýk..
Hep birlikte kýzaklarda kayar,
Kar topu oynardýk .
Kar bembeyazdý. lapa lapa...
Yaðardý Ýnsanlarýn üstüne...
Kardan adam olurduk.
Kardan kaleler yapar...
Kartopu oynardýk,
Böyle çok mutluyduk.
Çünkü henüz ailemizden, sevdiklerimizden ayrilmamýþtik....
Eskiden,
Kartpostallar vardý.
Kar manzaralý...
Ýçinde mutlaka bacasý tüten bir kulübe olurdu.
Etrafý ormanlýk...
Birbirimize seviçlerimizi,
mutluluklarýmýzý yazar...
Yeni yýlda gönderirdik.
Ah!
Nerede o eski kýþlar?
O eski günler?..
Dinçer Dayý
Sosyal Medyada Paylaşın: