Onunla ayný yýldýzý görmediðimize o kadar eminim ki benim bütün çobanlýðým samanyolunun bittiði yerde baþlýyor, dünyanýn uzak olduðu kadar yakýn bir yerdeyim ismini bilmediðim bir gezegenin isimsiz kasabasýnda, iþte o yerin resimsiz hayal dünyasýna saygý duyarak; sessiz müziðine eþlik ederek; þiirsiz kitabýna ilham bularak; kuþlarý olmayan gökyüzüne el sallayarak; treni gecikmiþ bir istasyonda o yerde son bir kez daha kalmayý yüreðimde hissederek yolluyorum sana benden önce sadece bedenim ulaþacak bir kara parçasýndan bir yara parçasýna...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.