KÜÇÜK KIZ ÇOCUĞU

Küçük bir çocuk sabahýn beþinde
düþüyor yollara ekmek parasý için
üç kuruþ götürebilmek için evine
küçük kýz çocuðu üþüyor köþede

bedeni sokaklarda geçen bir ömür
titreyen eller saraný yok annesi gibi
gezer sokakta üstü baþý yýrtýk pýrtýk
öksüz bir yavrucak ki yorgun bedeni

nasýr tutmuþ ayaklarý hep kirden
bütün gün bekliyor duraklarda tek
baþýna öksüz yaný gülmüyor yüzü
içi hüzün dökülür solgun çiçek gibi

merak ettim annesi kimdir ki diye
öðrendim ölmüþ annesi yýllar önce
iþe koymuþ babasý kendisi sefa içinde
kazandýðýný veriyor avucunda ne varsa

her sabah durakta rast gelir idim
ayaðýnda yýrtýk ayakkabýsýyla ah
üþür elleri buz içinde bedeni satar
mendil aðlamaklý gözleri sel gibi

"sarhoþ gelir babasý döver her gece"

içim gidiyor onu öyle gördükçe
her sabahýn doðan güneþi vardýr
elbette kalkar mendil satmaya
o küçücük haliyle küçük çocuk

kanadý kýrýlmýþ bir yaný çaresiz
mendil satýyor hasta sesi ile
yaðmur baþlar inceden inceden ki
ýslanýr elbisesi saçlarý salýk önde

dalýp gider uzaklara yada hayallere
annesini düþler yanýnda olsun ister
o an küçük bir kýz çocuðu annesi
olmayan kalbinde ne acýlar gizli dir

sonra yine ayný saatte durakta ki
göremeyince meraklandým o an
içimde bir ürperti neden gelmedi
diye telaþ kapladý beni birden ah

öðrendim yorgun düþmüþ bedeni
bir köþede öylece uzanýr yatarmýþ
yüzünde hüzün gözlerinde yaþ ile
donuk yanaklarýnda küçük çocuk

dalmýþ derin uykuya kavuþmuþ
annesine küçük bir kýz çocuðun
hali gözlerimin önünden hiç ama
hiç gitmiyor aðladým bende o an

"güle güle elveda küçüðüm sana"

Þair: cihan þentürk
Sosyal Medyada Paylaşın: