Dur ayaða necip millet, Öz derdine özün aðla! Acýlarý bas baðrýna, El’e deme acam men! Deme haa möhdacam men, Gardaþam, ilacam men, Türk birliði, gücem men. Dedem darý yemiþdi, Dememiþdi acam men! Çöreye möhdacam men!..
Dur ayaða Turan’sýn. Böyük millet, Böyük dert, Sýrlarý da olar bert. Beter acý dilsizdir. Çöreðini tikele, Gardaþlarla böl hele. Yiðit! deme acam men, Heç deme möhdacam men!..
Kurtuluþ savaþýnda, Kiþmiþ hoþafý içip, Acýð dememiþ atan. Zerbesi ile yerler, Uca göðler inlemiþ. Devlet, millet el ele!.. Dünya Türk’ü izlemiþ. Ahvale ürek yanýr, Yene, deme acam men, Heç deme möhdacam men!..
Ýlimi dinlemedih, Hatalýyýð bilirih, Sýnmýþ damlarýn altta, Galarað can veririh, Oðul, uþað ölürüh. Acýmýz tezze gardaþ, Baþa gelip, çekecih. Vicdanlý nesillerle, Elbet bir gün gülecih. Sen metin ol Emircan. Halkým acsa, acam men, Halkýma möhdacam men!.. 22.2.2023 Emir Þýktaþ Çöreh: Ekmek, Möhdac: Muhtaç, Kiþmiþ: Kuru üzüm, Bert: Saðlam, Zerbe: Vuruþ, Sýnmýþ: Bozuk.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emir ŞIKTAŞ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.