SANMAYIN AĞLAYAN GÜLMEZ

SANMAYIN AÐLAYAN GÜLMEZ

Gam keder çöktükçe gam keder baþa;
Gözlerimi kanlý selle yordum ben...
Sitemkâr olmadým isyankâr haþa
Dostuma hakiki yolla vardým ben...

Bir peri peþinden yýllarca koþtum,
Ses geldi sevindim bendimden taþtým,
Ham idim dert çektim çileyle piþtim
Güzelliðe bir þan dille verdim ben...

Yalnýzlýk bir kara perdedir bana,
Yâr diye seðirttim sordum her yana,
Senin aþkýn için geldim cihana
Yaralarý nazlý gülle sardým ben...

Sýlanýn özlemi akan bir pýnar,
Bir selam almýþtýr turnalar döner,
Her aþýk bir baþka sevgiyle yanar
Kar yaðdý ak baþlý yelle vurdum ben...

Ne diyeyim sana söyle nazlý gül,
Sen eyledin beni cihanda bülbül,
Gülistandan lale, menekþe, sümbül
Karanfil toplayýp elle derdim ben...

Ressam Halil, aþkýn yolcusu yýlmaz,
Gönül yaralarý tabiple olmaz,
Sanmayýn efendim aðlayan gülmez
Dertlere dermaný balla sürdüm ben...

Ressam Halil Gülel
Düsseldorf / 21.10.2002
(Gönül Bülbül Oldu Yâr da Nazlý Gül)

Sosyal Medyada Paylaşın: