SİLAHIM BAYRAĞIM VE SEN
GÜLŞEN
SİLAHIM BAYRAĞIM VE SEN
Silah yazýlmýþtý alnýma daha onsekizinde
Artýk tanyerini aðartmak vardý kaderde
Gökyüzünde yýldýzlara göz kýrpmak vardý
Sulamak vardý kan çiçeklerini…
Ölmek vardý silahýn kabzasýna sarýlarak
Bayraðýn gölgesinde ya istiklal ya ölüm vardý.
Korkusuzduk, yiðittik ama ürkekçe girdik,
Hain, sýrtlan sürüsünün içine korkusuzca…
Ant içmiþtik dalgalandýracaktýk Al Bayraðý
Müjde ile bekleyen al yazmalýya sözüm vardý
Atama… Anama babama sözüm vardý,
Senin ve al yazmalým uðruna çýkmýþtýk bu daðlara
Güveniyorduk andýmýza, ihtimal vermiyordum ölüme
Aman vermek yoktu haine, yol kesene vatanýma göz dikene
Sanki hainliði seziyorduk daðlarda, taþlarda, ovalarda
Lakin kardeþ, dostlarýmýz bir bir toprak oluyordu…
Anlamýþtýk Azrail’in aramýzda dolaþtýðýný,
Hissediyorduk ölümün nefesini ensemizde
Gök kýzýla boyanmýþtý, yürek kan aðlamýþtý
Anam babam ve sen geldin alkýma
Resmin o an elimde kaldý, baktým gökyüzüne
Esir yaþayamazdým, hür yaþamalýyým baþým dik olmalý,
Birde vataným al yýldýzlý bayraðým geldi aklýma.
Gözüm görmüyordu ölümü… Sadece vatan vardý
Al yýldýzým hala dalgalanýyordu ya,
Silahýmý kaptýrmamýþtým ya sýrtlanlara…
Ýþte o zaman rahatça, gülümseyerek selam verdim,
KARA TOPRAÐA… KARA TOPRAÐA…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.