HÜZÜN

Hiç önemli deðil, boþtayým iþte,
Ýster gece üçte, istersen beþte,
Her nasýl istersen, derdimi deþ de,
Çýldýrma vaktine kur beni hüzün.

Tükenmez kedere, derde dalayým,
Kendi kýssamdan bir hisse alayým,
Hayretler içinde donup kalayým,
Önce emzir sonra vur beni hüzün.

Leyla sarayýnda, mecnun çölünde,
Nasýlsa adým yok, aþk mahfilinde
Gün yirmi dört saat ipler elinde,
Öðüt; kurda kuþa ver beni hüzün.

Müstehzi bir nazar altýnda süzüp,
Her dilde okunur yaftamý yazýp,
Nesimi misali derimi yüzüp,
Güneþin alnýna ser beni hüzün.

Ýsmini arzuyla öyle andým ki,
Aþk-ý serabýnla öyle kandým ki,
Bir pervane gibi öyle yandým ki,
Yakmaz ne har ne de kor beni hüzün.

Gül figana saðýr, bülbül çilerken,
Kader bile mahçup,’ne firak?’ derken,
Zaman boðazýmda býçak bilerken,
Bir türlü kesmedi zor beni hüzün.

Ben böyle mutluyum, unut zararý,
Boþuna yalvarma olmaz yararý,
Geç bir kalem onu ne sonbaharý?
Üþütmüyor artýk kar beni hüzün.

Sevilene inat, sevene inat,
Kaderiymiþ dersin hasrete vuslat,
Sen bana yalancý bir öykü anlat,
Yalan dahi olsa sar beni hüzün.

Sosyal Medyada Paylaşın: