Seninleyiz,Affet
Daha bir kaç saat geçmemiþti bile
Neden kalýnlaþtý yorgan ve öylece sert
Oysa yumuþacýk sarardý bedeni, sýcacýk
Hem bir üþüme hem de titremeydi bu
Annenin sesi niçin kýsýk, neden korkulu...
Kardeþlerden kiminden ses yok, uyurlar
Belki de bu haldeki sonla yaþyacaklar.
Gelmedi mi halen þu kahvaltý vakti?
Uyandýrsanýza Ayþe,Elif ve üç yaþýnda
Daha yenilerde masaya boyu yeten Ahmet’i.
Kalkmalýyým fakat o kaskatý yorgan býrakmaz
Yürümek isterim, odayý da ýþýtmak
Mümkün olmuyor nedense hiçbiri
Sürekli duyduðum o ses çok can alýcý
Biri gider diðeri gelir haldeler sanki
Beni duymadýlar, bense iþitiyorum
Hengameli bir sabaha yeniden uyanýyorum.
Görmüyorum tozdan kimdi yanýmda
Niçin kýpýrdamaz,neden soðuk bu el
Dürtüyorum, dürtüyorum yok tepkisi
Anlamaya baþlýyorum þimdi gerçeði
Diðer odadaki aðabeyimin eli bu
Nasýl oldu da hemence yanýma geldi...
Baba diyorum, ses ver, yok bir cevap
Anne diyorum, de ki bu rüyadýr korkma
Uyanýnca bitecek kabus,susacak ambulanslar.
Oysa rüya deðil, gerçekmiþ tüm yaþananlar.
Elif’in umutlarý biziz artýk,kimsesiyiz
Aðabeyi, ablasý,kardeþi olan küçük Ahmet
Annesi, babasý,halasý velhasýl ailesiyiz
Biz çalmadýk mý onlarýn güneþi gören
Pencereden bakýnca mutlu olan yüzünü,
Yine,biz girmedik mi bir gece ansýzýn
Kabuslar dolusu hakikatle yaþ olduk göze
Yýkandýk ;can yakan,yok eden, söndüren
Umutlarý arsýzca çalandýk ve öldüren.
Tutamayacaðýmýz bir sözü vermiyoruz
Sýrtýna bu yaþýnda yüklediðimiz pek aðýr
Yüzünden eksilttiðimiz gülüþse kahýr
Hayallerin yok muydu,tozpembe masalsý
Ýnadýna yeniden yeþersin diye yüreðinde
Kendimizden utanýyor,utanýyoruz.
O yüzden,bize deðil sana yaraþýr gülmek
Sen coþkunu yitirme ezilmek bizedir
Adý ne kadar da çok bu masumlarýn
Adalet varsa gerçekten öne gelsin
Çalýnan umutlarýn bedelleri ödensin.
Oðuzhan Külte
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.