boðaza týkalý toz bulutlarýnýn hayat boþluklarýnda oluþan ve perdeden akan sularla yaþam saatimin anne çiçeklerinin o kekremsi tadý açlýðýmda/
ve bir sona gelinse bir tuðla çekilse saçlarýmdan ve kavransa bedenim ellerinizde kurtarýlsam gün ýþýðýna bilmiyorum nasýl dayanýr bu beden annesizliðe kardeþe ve sevgiye kavuþmamanýn hüznü her yerim yarým her þeyim tarumar öldüm/ kurtulsa da acýlarým enkazdan...
mezarlar gördüm üstünde çocuk pabuçlarý ve en sevilen ren geyikli evlat hýrkalarý/ ve bitmiþ ve yitmiþ insan suretleri soðuktan gözyaþlarý donmuþ/ insan siluetleri
bir daha öldüm sýcak yuvamda insanlýðýmdan...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ali Ekber Hırlak Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.