Araftayým.. Ne bu þehirden kaçabiliyorum Ne de bu þehre sýðabiliyorum. Baþým, keskin bir aðrýnýn pençesinde. Gözlerim ise hiç görmemesi gereken o karanlýk kuyuda.. Yeniden doðmayý umuyorum, yeniden büyümeyi. Kýlýfýna uydurulmamýþ hayatým, hüzünle dip dibe.. Bir gülüþ, bin kederle takas edilmiþ. Oysa bir gülüþ için bin kedere hasret kalmaya yeminliyim..
Bir karýþ topraða sýðmaz da bu beden gider en sancýlý gönle gönül verir de dünyam der imiþ.. Ölüm derim, gençlik ölümü... Sýr gibi kaldý kursaðýmýzda o mutlu anýlar.. Küle çevirmiþ gönlü o yaban el, Yanmayan bilemez. Mutluluk ise, keskin býçak misali Her gülüþte kanatýr Can yakar imiþ. Cehennem derim, ilk Hâviye..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bâd-ı Hazân 🍁 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.