HAYAT GERÇEĞİ !
Son hayâllerini kur, ey gönül bu son fasýl.
Suret hükümsüz artýk, göründü mutlak asýl.
Bir avuç suydu ömür, onu da zaman içti.
Yýllar belli etmeden, sanki koþarak geçti.
Mazide kaldý her þey, eriþmek mümkün deðil.
Hep kader galip gelir, yarýþmak mümkün gelir.
Ana, baba, eþ, evlat, süsüymüþ bu dünyanýn.
Hýrslarýmýz sadece, örtüsüymüþ dünyanýn.
Bir karýþ havadadýr, baþta sanýlan akýl.
Toplum çoðul olsa da insanoðlu hep tekil.
Yalnýz doðduðu gibi, yalnýz ölür insanlar.
Malesef insan bunu, ancak ölürken anlar.
Yolcuyuz her birimiz, dünya denen bu handa.
Ölümü tatmayacak, can var mý ki cihanda ?
Dediðim gibi gönül, bu son fasýldýr artýk.
Bilemezsin ötesi, nedir, nasýldýr artýk !
(Onuncuköylü Ýsmail SIKICIKOÐLU)
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.