VE YENİDEN HAYAT
Gelip geçerken hayatýn içinden bizler
Biriktirmek gerekir herbirisini de güzel anlarýn
Bakýnca bir geriye bize mutluluk katanlardýr
Ve yeniden anlam kazanýr, sýkýca tutunulan baðlarýn.
Ýnsanlar neden üzgünler, göremiyoruz sanki güzellikleri
Elde telefonlarla saatler geçiyor, tüketiyoruz kendimizi
Yakýnlarýmýza da uzaðýz giderek, dönmeliyiz kendimize
Þu baðýmlýlýk yok mu, ne büyük düþman bize, geleceðe de.
Hep duyuyorum þu eskileri, ne de güzelmiþ diyorum
O zamanlarýn insanlarý gülerlermiþ, hep duyuyorum.
Hayat çok hýzlanmýþ, teknolojiler alabildiðine ileri
O halde neden yitirdik, neþe katan yüzdeki tebessümleri.
Diyorlar ki insanlar sosyal varlýktýr, öyle ise sorun var
Onca kalabalýðýn içinde görüyorum ki hep yalnýzlar.
Oysa ne de güzeldir paylaþmak baþkalarý ile þu hayatý
Onda bulmak gerekmez mi yaþamanýn özündeki anlamý.
Ne ekranlar arkadaþlýk yapýyor bize ne de oyunlar
Ýþin ucunu kaçýrýnca kalýyor geride sorumluluklar
Bu duyguyla beslenmeden büyümek ne katacak ki bize
Baðlýlýðýmýz olmazsa yaþanacak, hem de büyük tehlike.
Bizi yarýna güçlü tutanlar vardý, neden unuttuk
Onlarla zorluklara direnir, yarýna da umutluyduk
Kimileri küçücük zorlukta bile ediyor hemen pes
Oysa, birbirimizden aldýðýmýz güçle alýyorduk nefes.
Oyunlarýmýz yok mu bizim, üstelik de ekransýz olan
Rüzgarýný da hissederiz, ter de akar yüzden, alýndan
Yenilmenin yok ki önemi, büyük mutluluk katar bize bu
Þu internet zeminde hayat sanki çöle döndü, kurudu.
Unuttuk bizler sevmeyi, sevilmeyi nasýl bir þaþkýnlýk
Verdik onca enerjimizi üstelik bütün gün ekranlara
Ne nefes alabildik, ne geçen günlerin bildik deðerini
Baðýmlýlýk dediðimiz anladým ki içten içe yýkýcý bir hastalýk.
Asla bize dost olamayacak o soðuk ekranlar, cansýz
Bir amaç için kullanýlýnca anlamlýlar, yoksa manasýz
Sokaklar, bahçeler, parklar beklerken bizleri gerçeklerle
Niçin bu baðýmlýlýklar, bir kez daha düþünmeliyiz bunu bence.
Vatanýmýzýn güzellikleri ne de çok bilmeli, öðrenmeliyiz
Yarýnlar için saðlýklý olmak en baþta gelen ödevimiz
Teknolojiye düþman deðiliz elbette ancak yeterince dozunda
Hayatýn gerçeði akýyor cadde de, bulvarda ve sokakta.
Bizi bizden etmeden þu baðýmlýlýktan dönelim gerçeklere
Çirkinlikleriyle bizi hapsedenden kaçalým her seferinde
Baðlarýmýzla yeþertelim hayatýmýzý, güne katalým deðer
Ve yeniden baþlamak için buna sayýsýzdýr nedenler.
Yarýnlarda bizleri de bekliyor büyük görevler
Teknoloji esiri olmadan da ulaþýlýrdýr hedefler
Günü en deðer katacak þekilde kullanmalýyýz bence
Kitapla, oyunla, arkadaþlýkla zenginliktir bu elbette.
Ýçimizde doðacak güneþi sorumluluk nurunun
Tarihimize borcumuz var, hedefi olmalý her çocuðun
Bizler bu günleri dolu dolu yaþarsak baðlarýmýzla
Baðýmlýlýk esareti de bitecek inanýn bu kararla.
Hayatýn zorluklarýný bilmeli, onlar daima olacak
Paylaþýldýkça azalacak dertler ve sevinçse artacak
Vatanýn, bayraðýn,ailenin ve ne varsa içinde deðerli
Bize gayret etmek için baðlýlýklarýmýzdýr güç katacak
Ýþte o zaman bitecek baðýmlýlýklar, yaþarsýn seviçle
Ve baþlayacak yeniden hayat, seninle bu düþünüþle.
Oðuzhan KÜLTE
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.