GARİBİN BİRİ

Saçlarýnda beyazlarý çoktu, gözleri kara.
Bildiklerime göre yaþlý sayýlmazdý pekte .
Ýsmi yok , garip biri diye geçti akýllara .
Gözü yalnýzca yiyeceði bir parça ekmekte .

Esirgemezdi gülüþlerini hiçkimselerden.
Ömründe verdiði tek sadaka belki de buydu.
Sanki en aðýr iþler geçmiþ gibi o bedenden.
Elleri nasýr tutmuþ, zayýfça ve kupkuruydu.

Halinden ötürü çokça uðradý haksýzlýða .
Ama biriktirmedi kalbinde bir nebze kiri .
Birgün olsun sitem etmedi bunca bahtsýzlýða.
Ne de olsa bahþolan hayat ilahýn takdiri.

Aðzýný açýp ta bir kelam etmezdi kimseye.
Var ile yok arasý onun toplumdaki yeriydi.
Tam alýþmýþken içimizdeki gülümsemeye ,
Bizleri hüzne boðan onun ölüm haberiydi .

Ceplerinde beþ parasý da yoktu belki nakit .
Ölüm vardý sadece garibin kara bahtýnda.
Kim bilir neredeydi eceli geldiði vakit?
Belki de bir yar vardý kimsesiz gönlün tahtýnda.

Sosyal Medyada Paylaşın: