GÜN BİRLİK GÜNÜ
Altý Þubat ikibin yirmi üç,
Gün þavkýný vermedi
O gün kara bir gündü,
Toprak taþ kana büründü
Nice umutlar
Nice hayaller
Nice hayatlar betona gömüldü
Yer yerinden yarýldý.
Sanki kýyamet koptu güney doðuda
Yaratýcýnýn azabý mý bu yoksa!
Silkelen ey Ýnsanoðlu
Býrakalým onu bunu
Bitmek bilmeyen musubetler
Geliyor mu acep bu dünyanýn sonu?
Ýnsanlýk büyük bir sýnavda
Gün yara sarma kenetlenme günü.
Kenetlenmiþ yürekler sarýlýrken candan
Akýn akýn yardýmlar gelirken bir yandan
Hâla ders almamýþ uzun eller bozuktu kandan
Leþ gargalarý türedi yýkým yýkým üstüne,
Yaðmacýlar,Hýrsýzlar ganimet peþinde.
Yine durmuyor iki ayaklý þeytanlar.
Koyun can derdinde,kasap et derdinde misali
Büyük bir sýnavdayýz büyük bir sýnavda.
Unutuldu her þey
Can pazarý haricinde
Ateþ yeri yakmadý
Can yurdum can ülkem ateþte.
Gün birlik gün beraberlik gün kardeþlik günü.
Sevelim artýk birbirimizi sevelim.
Dünya ne sana ne bana
nede bir baþkasýna kalýr.
Yaþasýn hak hukuk adalet
Yaþasýn kardeþlik.
Yaþasýn insanlýk.
.......12.02.2023/Ozan Neco Baba
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.