VAHŞİ KEDİM
VAHÞÝ KEDÝM
Nerede kaldý eski sevda çiçeðim
Bir tipide dondu kuytu köþede
Mezar taþý bile dikilmedi baþ ucuna
Þimdi uyur ebedi bahçesinden uzakta
Uçurtmalar yapýp býrakýr dalgalara
Köpükler alýp götürür gökyüzüne
Güvercin olur, martý olur rüzgarda
Kanadý kýrýlýr, menekþe olur toprakta
Boynu bükülür güneþ deðmeyen odasýnda
Hayal kurar kar yaðan kulübesinde
Çoban olur yýldýzlarýn altýndaki ovada
Düþer peþine ayrýlýk kurdunun
Leþ kargalarý gibi döner durur bir an
Yolunu kaybedip aðlar çocuklar gibi
Dalar düþler evinde ebedi uykuya
Kalk diyen annesini tanýmaz artýk
Vahþi Kedi’nin pençesinde bir masumcuk
Bir yaralý ceylandýr artýk kapý ardýnda
Ne ilaç ne hekim ister ,toktur hayata
Açlýðý naz ve cilve kadar lüzumsuz
Kurttan korkmayan eþek misali
Açar yeniden sevdaya gözlerini
Yeni bir melekler ormanýna doðru
Yola koyulur bizim Vahþi Kedi
27.11.2004
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.