Deprem Vurgunu
Deprem denen vurgunda
Vurgun yedik yiyeli
Seher vakti düþtük yola
Deðmeyin gamlý yüreðimize...
Sürgünlerdeyiz, sürgünlerde
Sevdiklerimizle yaþamak varken bu hayatta
Hicraný layýk gördü felek bize..
Aþk ile, çaðlayan yüreðimiz
Kördüðümlerde canlar kördüðümde..
Sevdiklerimizle, sevenlerimizle
Güle oynaya yaþamaktý tek dileðimiz
Felek güldürmedi gül yüzümüzü
Deprem vurgununda ansýzýn vurulduk canlar
Gülen gözlerimiz kan çanaðýna döndü
Ýnsanlýk denen devasa duyguyu
Acýmadan para uðruna heba ettiler!
Yürekler de vurgun yedi vurgun canlar
Vurgun yiyen yürekler gönüller
Gülmeyi unutup taþ kesti canlar taþ kesti..
Ýnsan olan yerlerim aðrýyor gülmeyi unuttuk!
Soðuk kara kýþlarda dýþarýsý mesken oldu
Tir tir titriyor koca yürekli irili ufaklý bedenler
Enkaz altýnda kalan canlar yok mu canlar
Yaktýkça yakýyor yürekleri, gönülleri..
Bir yanda felaket, bir yanda soðuklar
Ýnsanýn kanýný donduruyor canlar donduruyor
Allah’ým sen çok büyüksün gör aciz kullarýný
Ýhsanýný eksik etme üzerlerinden, þifa ver..!
Seferber oldu tüm dünya
Hiristiyaný, Yahudüsü, Türkü..
Deprem denen vurgun karþýsýn da
Tek yürek, tek beden oldu koþturup, duruyor!
Allah’ým sen kullarýnýn yüzünü kara çýkarma
Sen yardým et, yardýmcýlarý ol!
Yalvarýrýz sana Allah’ým yalvarýrýz.
Duy sesimizi Rabbim duy sesimizi!
09.02.2023 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.