Şubat Türküleri

Sana söylemiþtim,
Bana güzden söz etme demiþtim,
Güz ayrýlýk taþýr demiþtim
Ama dinlemedin.
Ýnadýna güz türküleri söyledin,
Güz þiirleri dillendirdin,
Güz gülleri biriktirdin koynunda
Ama iþte, güz ayrlýk getirdi…

Oysa ben baharlarý özlemiþtim,
Bahar kokularý sürmüþtüm yüreðime,
Bahar bulutlarýna türküler yakmýþtým.
Bahar, gözlerinde ýþýldamýþtý ilkin,
Bahar seni getirmiþti,
Ama iþte, güz ayrlýk getirdi…

Sen hep yazlara düþman oldun
Yaz çabuk geçerdi senin düþlerinde.
Yazlarýn bir ucunda bahar,
Bir ucunda güz vardý.
Güz çekti seni.
Yazlar ayrýlýk taþýr dedin,
Ama iþte, güz ayrlýk getirdi…

Kýþlarý ben de sevmedim.
Ölümün önsözü gibi girdi hep hayatýma.
Her kýþ bir þey tüketti
Her þubat bir þey koparttý.
Þubatýn biri beni getirmiþti
Ama iþte, güz ayrlýk getirdi…

Sosyal Medyada Paylaşın: