duygu yoðun âným
saat-i eþrefim
sýfýr zýmparalý fikrimi sürüyorum nasýrý paslý yüreðime
vicdaným beyaz peynir küfü
karanlýða kýrýlýyor göz ferinde kar buðusu
çýkarlara çarpýyor üç iþlemin siyasi sanat sýnýfý
kör kandilin ýþýklarý boþluða dökülen sýzýlarý ararken,
yalandan acýyorum kendime
kimse anlamýyor sinsiye pusu atmýþ sevincimi
çünkü onlar kimse deðillerdi !
yükleri aðýr canlýlar
meçhule söylenip koþuyordu yýllanmýþ âhlarýyla
ve kentin meydanýna inmiþti tanrýnýn biri
kapanmýþtý kin’dar uzvuyla seçimlerin devasa cilâlý taþ sandýðýna
sessizliði yýrtamýyordu gün ayazý bakarken tarihin bin yýllýðýna
barbar ve vandaldý doða
sormadý bir türü ruhuyla yok ederken dünya’ya
avazý yorgun insanlýðýn dili
uzanýyordu akýl çölünün kaktüs yarasýna...
en baþta ben deðiþtirdim alem-i kýyafeti,
sýnýrsýz kuru bahçe bomboþtu..
insan bitti ! dediler
gönül enkazýmda þairler de yoktu
tek hissettiðim yalnýzlýðýn soluðuydu
belleðimi terkeden sessizliðin meczuplarý
eþkalsiz sorgucuya
yazýlmamýþ bir þiiri okuyordu
doðruymuþ
meczuba ceza-i müeyyide yokmuþ...
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.