*** DEPREM *** O MUTHİS GECE ***

Uyumuþum o gece bir hayli. Bazý seslere uyandým...
Kedim Osman ,kapýya hýzla çarpýp sonra elini kapýnýn altýndan uzatýp mirildaniyordu .

Kalkýp ona bakayim dedim. Akþamdan hastaydý ve yemeðini yememisti. Belki acikmistir diye düþündüm, kapýyý açtým o ayaklarýma surunup mirildaniyordu yine...
Sonra bir levaboya gittim sonra kedinin yemeðini tabaðýna koydum mutfaktaydik
Kapýya yönelip ’artik uyuyayým ’ diye düþünürken tam mutfak kapisindan çýkarken her yerin catirdadigini gördüm sandým ki kedi bir yere atladi o biraz yaramazdi kedi deðildi o da fýrlamýþ evin içinde koþuyordu.

Ben kapýya koþup açtým ve bir an düþündüm çýksam mi. O kadar sesler ve catirtilar korkuttu ki kaçmam gerekiyordu kendimi apartmanýn kapýsýnda buldum
Komþu ise panik içinde aðlýyor kapýyý acamiyor kapýyý açtým fýrladým ama hala komþu yuruyemiyor dönüp onu da çekerek
caddeye attýk kendimizi. Hala yerler sarsýlýyor taþlar gidip geliyordu.
Titriyordum çýplak ayakla karlar uzerindeydik.

Kurtulmuþtuk ya çok þükür diyordum. Saçlarýmdan inen yaðmurlar yüzüme iniyor,komþu hala aðlýyor tüm insanlar sokakta... Artýk evlere gidemiyoruz sonra baþka bir komþu elindeki salý yerlere serip ayaklarýmýzý biraz kardan kurtardý.
Titriyordum, üzerimde ceket yok yatak kýyafeti ile ama ne olursa olsun eve giremiyorum. Bu sýrada kizkardesim yandaki evden geldi o bizim eve girip bana giysi ve ayaklarýma bot getirdi.
Kapý açýktý bu sýrada o kolayca girip aldý ’Kediye bak ’ dedim o kaybolmuþtu.

Böylece üç gün geçti bu gün dördüncü gün.
Arabada bekliyor ,parkta oturuyor kapalý bir yere giremiyorduk.
Ama þimdi cami salonunda kalýyor bazen eve giriyor bazý ihtiyaçlar için kapýyý açýk býrakýp alýyorum ve cikiyorum. Doðal gaz kesik bazen su yok alýþ veriþ ilk zaman yapilamadi þimdi biraz daha iyi, bir þeyler buluyoruz. Bir anda dünya deðiþti ...artýk eve girmek korkutuyor evdeyken sarsýntýlar olunca bir gün yaptýðým yemeði býraktým çýktým geri döndüðümde yanmýþtý tabi.
Kedi ortaya çýktý ama hala korkulu ve panik içinde .

Depremi ilk kez yaþadým dilerim son olur anlatmasi bile zor ancak yaþayan bilir,hiç kimseye yaþatmasýn Rabbim.

Bunlarý camide yazdým . Her þey ne zaman normale döner bilmiyorum.
Arayan soran arkadaþlara çok teþekkür ediyorum mutlu oldum bana moral oldu.
Dilerim Allah bir daha yaþatmaz böyle bir olayý hiç bir canlý yaþamasýn.
Hala o müthiþ gecenin sokundayim.

Günay. Koçak

Bir depremden ...



Sosyal Medyada Paylaşın: