Duyunca depremi
Yüreðim çaðladý
Gözüm aðladý
Ýçimi acý daðladý
Ýnsanlar enkaz altýndaydý.
Seveni ayýrdý sevdiðinden
Yedi nokta beþti sarsan
Yaktý, yýktý, toza kattý zaman
Anne, baba, çocuðu savuran
Gecenin dördünde uyandýran.
Ýkinci deprem geldi ardýndan
Dokuz saat sonrasýnda
Etkilendi daha çok insan
Yedi nokta yedi, depremdi olan.
Binalar yýðýldý toz gibi
Ýnsanlar mahsur kaldý
-Sesimi duyan var mý?
Dedi - burdayým!
Düþünmeden kendini
-Ne olur kurtarýn annemi.
Biride küçük cemileydi
-Saatlerdir yanýmda
-Yatýyor abi
-Ölen babamýn bedeni.
Binalar yýðýldý çöp misali
Kumdan kaleler gibi
Yerlere serildi
Canlarýmýz altýnda kaldý.
Þuan beþinci gün
Tv de gördüm
Çok sevindim
Kurtarýlan bir can var
On dört yaþýnda Suriyeli
Musair Ahmet’ti kurtulan.
Depremin yüz dördüncü saatinde
Büyük bir mucize oldu
Ýbrahim de enkazdan kurtuldu
Kurtulan oldukça biz olduk mutlu.
Herkes kendine mezar mý aldý
Deprem, güveninde fayýný kýrdý
Binalarýn dýþýnda makyajý vardý
Deprem o makyajlarý sildi çýkardý.
Ruhumuz kavruldu
Aklýmýz durdu
Kalbimiz burkuldu
Gözlerimiz kötüleri de gördü.
Bu acý günlerde böyle olurmu
Bazýlarý insan olduðunu unuttu
Acýmýzla alay eden gafiller çoktu
Ahlak onlarda depremsiz yerle bir oldu.
10. 02. 2023
Kalb’i Hazan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.