**EKİM MEVSİMLERİNE ÇOĞALMAK ÇOCUKLARCA **

-tanýdýk eski bir görüntüde
isimleri dilimden dökülüp
gidiyor sýnýflarca-
.
..
...

“Dünyanýn bütün çiçeklerini”
mumla gelen bir aydýnlýkta biriktiriyorum.
sonsuzluða bir þarký sürgün dudaðým
sevgi silerken tüm kötülükleri
güneþin yanýndadýr hep varlýðým…



uygarlýðý taþýyorum
doðuda kör bir yazgýya inat
dallar kadar uzuyorum
kül rengi umutlarý kar daðýndan alýp
ilk yazda meneviþ sesine eþ ediyorum
vakur bir bilge edasý tavrým



alýnlarýndan öpüyorum gümüþ tenleri
yorgun kentler hýncýma hýnç katýyor.
yazmayý öðrettiðim çocuklarla
yüzüm yüz üstü çakýlýyor
ana dilinde



uygarlýðý taþýyorum
batýnýn ayçiçeði yüzlerine
güz yapraklarýyla
can evimde bir kasýmpatý
kurtuluþa yeni hayat yazýyor
yitik bir bahçeden..



ölü sular ses vermiyor dirimde
“fikri hür vicdaný hür”nesillere
kandan süt emiyor yoksul
kaplarým
insansý deðerlerim delik deþik kalýyor..



Anadolu düzünde
yeþil ekinlerinden nasýl geçerse güz
öyle geçiyorum genç bedenlerden
karadeniz’de yeþil dað
akdeniz’de sýnýrsýz mavi yüreðim
durmadan,yorulmadan
hasatlara uyanýp yüz yýllýk uykumda

-her yaný Ülkem kokan
oðula kýza çoðalýyorum--





8/Eylül/2008 Dilruba Nuray ERENLER

Sosyal Medyada Paylaşın: