Dondu dilim...
Ýki kelam edemedim. Karþýmda boþ bir sayfa
Elimde kalem...
Yaz dediler. Yaz ki, ýsýnsýn bunlarý okuyanýn içi
Dondu içim...
Öyle çok þey vardý ki...
Ama ayný zamanda hiçbir þey bunu anlatamazdý
Öyle haklý bir sessizlik dolandý ki dilime
Her zaman yazacak bir þeyleri olan ben
Tüm bunlar karþýsýnda koca bir hiç’tim...
Ben çölde bir kum tanesi
Ben denizin bir damla suyu dahi olamam
Ben kimin ki olayým hava da oksijen
Tüm bunlarýn karþýsýnda ben koca bir hiç’ im...
Dondu içim...
Donduðuna utandý sonra
Yaþamadýn, hissetmedin de
"Tüm bunlarýn karþýsýnda ne diyeceksin? " dedim
Önümde boþ bir sayfa
Elimde kalem...
Herkes döktü içini...
Üzüntüsünü dile getirdi
Herkes sýyrýldý yüklerinden, bir nebze
Ben aðýrlýðýmda ezildim.. Ezildim.
Bir aný defterine de böylece
Sessizliðimi hapsettim...
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.