DEPREM
Gönül mutsuz umutsuz
uzun gecede gözyaþý korku ve
acýlarla düðümlenmiþ Anýlar
geceden baþlar aðýtlar
Yarý gecede feryat gözyaþý ve kan
Viran olurken insan
evlerinden kaçanlar
sokaklarda sokaklarda
her yaþtan yüzlerce insanlar.
kimi yalýn ayak kimi yarý çýplak
uykulu gözlerini ovarak.
artýyor kuþkusu
Kurumuþ dudaklarý
büyümüþ göz bebekleri..
çýldýrasýya delice
çarpýyor yürekleri..
yürekte ölüm korkusu
kocaman korku enkaz altýnda
bir evde Can vermiþ
anne baba akrabasý
devrilir üst üste evler
duvarlar Kýzýl kan
Ölüler deste deste..
çaresiz umutsuz
Gömülür Karanlýða
sesi acýnýn feryadýn
yanýp yanýp kül olmak böylesine
karanlýða yayýlan
uzun kýsa feryatlar
ve Gözyaþlarý
her tarafta bir mevta
tanýnmaz görünmez
bilinmez ölümü Dirimi
ölüm hak amanna ya
bu çarasizlik ne
yardýma koþmaz bir el
günler geçer aradan
utanç duyulur utanç duyar
Ýnsanlýk adýna insan insanlýðýndan
Can pazarýnda ölüm dolu dizgin
gün doðar yaðmur yaðar
acýlar üstüne
kanlý bir Þafak gün dediðin
yine feryat figan
yine acý dolu haykýrýþlar
umutsuzluk Çaresizlik
manzara tanýdýk
manzara bildik
yarattýðý Duygu kadar
yýlmaz Bülbül ( divane)
not bu þiir Ýzmit Depremi,
17 Aðustos 1999 da kaleme alýnmýþtýr.
ve seslendirilmiþtir...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.