Hava soðuk,beton aðýr, Ýnsanlar çaresiz. Ses yok enkazdan, Diller yutulmuþmu, Ýnsanlarmý saðýr, Baba habersiz, Oðuldan,kýzdan. Anne el kol baðlanmýþ Evladýn yüreði daðlanmýþ, Hýrsýzlar türemiþ, Ýnsanlýk unutulmuþ mu? Ölüm burun ucunda, Yakýn ki yakýn, Mal mülk unutulmuþ, Tüm akýl can’da, Düþmanlýðý býrakýn, Kýyametmi dediniz, Etrafa bakýn, Ýnsanlýk olsun dininiz, Görün artýk gerçeði, Kaf daðýndan ininiz. Koþun el uzatmaya, Enkazdan her çiçeði, Ýncitmeden çekiniz.... Bugün bana,sanadýr yarýn, Bir anda yalan olur, Elindeki tüm var’ýn. Üstünde duran duvarýn, Kaldýraný olmaz, Belkide bulan olur. Düþüþüme sevinme, Ýnsanda bir ar olur. Ýnsan dediðin zaten; Acýlara kahrolur.
MUSTAFA YILDIZTEKÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa yıldıztekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.