NURHAK KEFENE BÜRÜNDÜ
Yasa büründü, Nurhak o gece,
Ne bir söz kaldý, ne de bir hece
Karþý konmaz deprem denen güce
Ecelim oldu çürük kolanlar
Afþin Maraþ’ta, hudut karýþtý
Ecel geldi zamanla yarýþtý
Beton toprak nasýl da sarýþtý
Ecelim oldu çürük kolanlar
Aðdý da karlý, daðýn ayazý
Tenime çöktü, soðuk yalazý
Ünledim duyaným yok avazý
Ecelim oldu, çürük kolanlar
Yardýma koþar, nice insanlar
Ölümün kucaðýnda susanlar
Son nefesindedir kan kusanlar
Ecelim oldu çürük kolanlar
Anacýðým sarmadý koluna
Sardý beton kolanlar koluna
Çýkaydým Nurhak, Nurhak yoluna
Haram oldu Nurhak, Nurhak yolu
Üstümden göç göç etti turnalar
Kabuk baðlamaz bu yaralar
Þimdi mahþer yeri buralar
Seçilmiyor ak ilen karalar
Ýbrahim ÞAHÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.