NEDEN HEP BİZE DEPREM?

Gecenin bir yarýsýydý.
Uyuyordu insanlarýmýz.
Bir sarsýntý ardýnda toz duman.
Üstümüze çöktü koca dünya.
Yer yarýldý ölüm geldi evimize.

Karda baþladý lapa lapa
Sýrtým geldi buz gibi yere
Üstüme indi koca bina.
Baðýrýyorum duyulmuyor sesim
Üþüyor içim kesiliyor nefesim

Kahramandý Maraþým, kan aðlýyor þimdi.
Gaziydi Antebim, gene yaralandý..
Malatyam yýkýk, Adýyaman mahsun
Hatay’ým dargýn, küstü bize.
Anadolu aðlýyor sessizce..

Canlý canlý gömüldük topraða.
Ölüme yakalandýk tatlý uykuda
Yürekleri yakan bir feryad.
Analar sesleniyor cocuða.
Ses veremiyor çocuksa anaya.

Yaralý zaten Anadolum,
Zaten þehit dolu her yaný
Bir türlü kapanmýyor yarasý
Eli koynunda aðlýyor anasý.
Eli kanlý, yüreði kanlý babasý

Neden yýkýlýr ki bizde bina?
Nerede yanlýþ yapýlýyor?
Yoksa malzemeden mi çalýnýyor?
Ne Avrupa, nede Japonya da?
Hep bizde ana, baba evlat aðlýyor?

Kimi gün sel, kimi gün çýð diyoruz.
Kimi gün fýrtýna, deprem diyoruz.
Suçlu ortada da niye susuyoruz?
Neden onlar deðilde biz korkuyoruz?
Neden yanlýþtan vazgeçmiyoruz?

Garip Þenol derki bilen varsa desin..
Neden hep bizde felaket bitmiyor?
Neden sebep olan gününü yaþýyor?
Neden bir türlü acýlar dinmiyor?
Neden gereken hep sözde kalýyor?

Sosyal Medyada Paylaşın: