Þehirler enkaza bir anda döndü ,
Ana , yavru kayýp ocaklar söndü,
Ülke de bayraklar yarýya indi,
Dinmedi göz yaþý dinmiyor ya RAB.
Doksan dokuz yýlý ayný zelzele,
Umum dünya verdi yine elele,
Yanýyor Yürekler ne gelir dile ,
Dumansýz yangýnlar sönmüyor ya RAB .
Karardý tüm þehir göz gözü görmez,
Artçý sarsýntýlar hiç ara vermez,
Muhabir çok zorda baðlatý kurmaz,
Sokakta lambalar yanmýyor ya RAB .
Harabeye benzer lüks denen mekan,
Deðere kýymete çok binen mekan,
Mezar olup baþa o inen mekan ,
Virane yerine konmuyor ya RAB .
Aðýtlar yükseldi vurulur dize,
Kimler aç kimler tok gelmiyor göze ,
Ceset torbasýnda gider cenaze,
Dört omuz üstüne binmiyor ya RAB .
Olmalý diyorum herkes farkýnda ,
Gel gör ki azrail iþte yakýnda,
Dürüst yürü þu feleðin çarkýn da,
DEMÝR Ýkrarýndan dönmüyor ya RAB .
Namýk DEMÝR
06.02.2023
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.