BÝLESÝN
Ey beni ateþlere atan yar
Yangýnlar arasýnda kaldý kalalý
Zemheri ayazlar bile kar etmez
Ateþten gömlek bu yüreðe..!
Bilesin...
Sevdadan ayrý düþtü düþeli,
Gönlüm,
Gülmez/ güldürmez yüzü!
Ruhum da boranlar eser durur!
Gözlerim,
Sevdanýn yoluna hasret,
Ýki gözü, iki çeþme aðlar durur!
Felek bile acýr halime de
Sillesini vuramaz, geri geri durur!
Bilesin...
Ömrümün baharýn da
Bir yaným senden gitmek ister,
Bir yaným yüreðin de kalmak ister
Velakin gel gör ki
Sevginle yanan bu yürek,
Arafatlar da kaldý, insafsýz ey sevgili!
Bilesin...
Gönlüm, yüreðim...
Ýflah olmaz gayrý,
Kara topraklara hasret bu gözler,
Miski amber kokunu içine çekip
Göçüp gitmeyi bekler bu diyardan,
Bilesin...
Ya sen ne yaptýn?
Karlý dað diyip
Koynuma aldýðým yar!
Arkana bile bakmadan çekip gittin...!
Yüreði karda açan
Kardelen çiçeðini, koparýp atmaya,
Nasýl kýydýn?
Hiç mi acýmadýn?
Hiç mi insaf etmedin?
Söyle bana ey sevdiðim yar!
Ýki cihan bir araya gelse, affetmem seni
Bilesin...!
Sesine, yüzüne hasret bu çiçek!
Bir "gönlümün sultaný" de, de,
Ferehlayýp nefes alsýn,
Kara kýþlardan çýkýp
Baharlara gebe kalsýn bu yürek!
Kalsýn ki
Affetsin, affedebilsin Seni bu can!
01.02.2023 Ankara P.ÇETÝN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.