Sevgili

Bir olmaz ümidin ardýna koþtum,
Yüz defa, yüzüstü yere kapandým.
Kurumuþ ot gibi, birden tutuþtum,
Bir türlü sönmedim yýllarca yandým.

Sen ey dertsiz insan, gamsýz sevgili!
Unuttun adýmý, þimdi besbelli.
Uðruna harcadým, onca emeli,
Zararý bilmezdim, kâr olur sandým…
Sosyal Medyada Paylaşın: