Paranoyak Yolculuk..
Ürkütme yalnýzlýðýmý,
Baðla gözlerini,düþlerime girerken,
Bana geliþlerin yolunu öðrenme…….
Ýçime düþen her kývýlcýmdan,alev alýr her soluðum,
Tutuþmamýþ orman býrakmadým,gözümün deðdiði,
Suya dokunsam,kutuplar da buzullar erirdi aðlamaktan,
Sular altýnda býrakmadýðým,hiçbir þehir kalmadý,yaþadýðým,
Organik bir afetti hüznüm.
Asýrlýk bir günahtým,
Bir iç cehennemin,
Tek sakini…
Lüzumsuzluðun bakire meraklarýndan arýnmak,
Endiþesiz bir soluk alma nezaketine dönüþtürür,yarýný
Üstelik bahardaki yeniliklerlede aklýn karýþmaz,
Anladýðý kadarýný yaþayanlarýn fotosel bakýþmalarýnýn sonrasýnda ki,
Fotosentez duyularýnýn beþe endeksli kýsýr döngüyle kýsýrlaþýp,sýkýþtýklarýndan,
Bütün eðlencesini kaçýrýrlar,ölümlü olmanýn.
Yinede soluk alma hevesi iþte,
Kurumsal bir yirmi dört saatin,
Kukla tecrübesinde,
Ýplerin görünmezliðine aldýrmadan,
Masanýn üstündeki bir tuza uzanma becerisinde ki,ustalýk,
Yaþamdaki tek beceri ve zafer…
Kuþkulu bir sessizlik kadar bir musiki taþýsada yalnýzlýk,
Elit bir intihar þeklinede benzer aslýnda,kibirli ve sadýk,
Þehvetten yeni sönmüþ iki beden arasýnda ki muama kadardýr,
Topraðýn altýnda yeni gömüldüðündeki,ilk günün.
Farkýna bile varamazsýn üstüne býrakýlmýþ bir gülün,
Ve yine sessizlik ilk yalnýz kalandýr.
Aþkýn anahtarý gibi bir þeyi bulan mucit olmadýðým dan beri,
Daha uslu olmayý deniyorum delilikten,
Ve bir daha yol kenarýndan,takvimde ki bir manzaraya çýkar diye,
Sýrlý gördüðüm bir patikaya girmemeye yeminliyim,
Akýl koridorlarýndan daha da karýþýk caddelerde ,
Yürümek istememeyiþim de bu yüzden,
Eve dönüþ yolunun bilgeliði ve huzuru,
Kadar güvenli deðil hiçbir yolculuk….
Ýçimde ve dýþýmda…
Bu son yolculuktu...
Sessizce çöz gözlerini,.
Artýk kendi dünyana dön .
Bana dönüþlerin yolundan vazgeç
Kendi dünyanýn düþlerini kur……..
Ve unut yaþayamadýklarýmýzý...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.