Söyle Be Ölüm
Giderim giderim tükenmez yolum,
Kime havan senin söyle be ölüm?
Bedenim koþarken, ruhum yürüyor
Yani hal böyleyken böyle be ölüm.
Sanki pusudasýn, tetikte elin,
Ýstila mý edildi vatanýn, ilin?
Gören de sanacak ’bir nazlý gelin’
Görünme gözüme öyle be ölüm.
Nedir bu acelen neden bu arzun?
Boðazýna çöktün koskoca arzýn.
Asýrlar boyunca hep ayný tarzýn
Biraz da merhamet eyle be ölüm.
Ýnsaným ya boðma beni kahýrla,
Dolaþma bir gün de elde mühürle.
Ecel þerbetini karma zehirle
Karþýma çýksana ’mey’le be ölüm.
Ýstemem bir nazýr bir sefir olsan,
Bir zümrüt bir yakut bir safir olsan.
Ýstemem kapýmda misafir olsan
O, kabulü en zor þeyle be ölüm.
"Af yok mu?" insan bu, þaþar mý þaþar,
Fizan’a kaçsa da eline düþer.
"Sanki kotan mý var?" hep üçer beþer!
Ýnsafa gel biraz þöyle be ölüm.
02.02.2023/Konya
* Ölümü hatýrlamak iyidir.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tayyar YILDIRIM Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.